یکی از تلاش‌های هنوز ناموفق من، اقتباس از «آقای ریپلی با استعداد» بود. مشکلی اصلی هم همین معادل‌سازی برای مجالس و معاشرت‌ها. همین دوستی‌های ناهمگون و همزبانی‌های ناهمدل. هنوز هم نمی‌توانم معادل درستی در فرهنگ خودمان برایش پیدا کنم. شاید نداریم، شاید در اعماقی باشد که دستم به ‌آنها نمی‌رسد. نمی‌دانم شاید من آدمش نیستم.


عطف به : تنهایی، همیشه راه خودش را باز می‌کند.

۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۱ ‌ ناصر
دسته: نوشتن | یک دیدگاه

یک نظر

پاسخ دهید

بخش‌های الزامی با * مشخص شده‌اند.